Refundowanie in vitro – o czym warto wiedzieć

Na leczenie in vitro składa się kilka zabiegów, w zależności od konkretnego wariantu leczenia. Do jednej z metod zalicza się ICSI, które polega na wprowadzeniu pojedynczego plemnika do komórki jajowej – jest ona używana w razie wystąpienia takich problemów, jak przykładowo zbyt niewielka liczba plemników. Druga metoda to IMSI, podczas której selekcjonuje się plemniki przez zapłodnieniem. Natomiast zapłodnienie pozaustrojowe klasyczne to metoda, w trakcie której tworzy się parę zarodków poprzez zmieszanie odpowiedniej liczby gamet w warunkach zbliżonych do ludzkiego organizmu. Najrozmaitszych sposobów in vitro jest współcześnie niezwykle wiele i można je nieraz bez problemu dostosować także do poglądów etycznych.
Refundacja in vitro jest osiągalna po spełnieniu kilku warunków: pacjenci powinny spełniać wymogi uprawniające do korzystania z usług Narodowego Funduszu Zdrowia oraz mieć utrudnioną płodność z przyczyny choroby zakaźnej, nieskutecznych prób leczenia jednego z partnerów przez sprecyzowany w ustawie okres bądź mieć potwierdzoną trwałą niepłodność (czytaj więcej). Co więcej, koniecznie należy przychodzić na umawiane wizyty kwalifikacyjne , a także nie posiadać kryteriów wykluczających – refundacja in vitro przez państwo nie jest możliwa przykładowo w przypadku braku macicy bądź brak możliwości pobrania gamet, ponieważ czyni niemożliwym to leczenie.
Pasjonuje Cię opisywana tematyka? Jeśli tak, to dodatkowo zobacz link na witrynie (https://www.polmedico.pl/), która też publikuje tego rodzaju teksty. To na pewno zwróci Twoją uwagę!
Badania prenatalne są niezwykle skuteczne i dlatego też pozwalają także rodzicom na uzyskanie spokoju , jak również ewentualnego przygotowania się w razie zdiagnozowania choroby.
Nie trzeba się obawiać ryzyka poronienia w trakcie ich wykonywania – na początku wykonuje się jedynie nieinwazyjne badania. NFZ refunduje tego typu badania, kiedy lekarz sądzi że są pewne wskazania medyczne do ich przeprowadzenia – przykładowo gdy kobieta ukończyła 35 rok życia albo w razie występowania chorób genetycznych w rodzinie jej bądź partnera.