Niewiele osób wie, że język chiński jest uznawany za niezwykle złożony. W rzeczywistości jednak język ten po prostu niezwykle różni się od znanych przez nas języków wykorzystywanych na terenie Europy.
Jeżeli będziemy chcieli uczyć się j.
chińskiego, musimy najpierw wybrać, który z dużej ilości dialektów wykorzystywanych w Chinach nas w
najwyższym stopniu zainteresował.
Nasz aktualny artykuł zafascynował Cię aż tak, że masz chęć na kolejne? Niezwykle nas to ucieszyło. W takim razie kliknij w poniższy link.
Język chiński, zatem język Hanów, zatem język i pismo używane w Państwie Środka, to w praktyce zbiór języków, które mają swe wspólne korzenie. W Państwie Środka funkcjonuje bardzo dużo dialektów a ich duża liczba bardzo utrudnia komunikację między mieszkańcami odległych od siebie stron Kraju Środka. W 1956 roku wprowadzono zatem oficjalną odmianę j. chińskiego, która nazywana jest putonghua. Należy do dialektów mandaryńskich i jest oparty na dialekcie pekińskim. To obecnie tego języka oficjalnego (nazywanego j. chińskim oficjalnym czy j. mandaryńskim lub typowym j. chińskim), naucza się dzisiaj w szkołach. Poza tym to aktualnie ten język usłyszymy w chińskich mediach.
Autor: Jorge Franganillo
Źródło: http://www.flickr.com
Jeżeli chodzi o obcokrajowców, to najczęściej uczą się właśnie putonghua i duża ilość osób nazywa go po prostu językiem chińskim. Jeśli Ciebie także interesuje język chiński Wrocław jest miejscem, w którym mógłbyś się go efektywnie uczyć. Język ten to język analityczny, czyli nie posiada jakiejkolwiek odmiany wyrazów. Najistotniejszą rolę pełni natomiast składnia. Nie tak jak jest w j. polskim, w j. mandaryńskim szyk zdania może całkiem odmienić jego sens.
W chińskim w zasadzie nie pojawiają się żadne rodzaje, czasy, liczby czy też przypadki. Dlatego też do nauki j. chińskiego nie potrzebujemy tabeli rodzajów, należy jednak przykładać znaczny nacisk na uczenie się konstrukcji.
